Hunsur is een relatief kleine plaats van bijna 50 duizend inwoners in het zuiden van India. Johan Jansen, directielid van focus 4u, reisde samen met vijf vrienden (twee vrouwen en drie mannen) af om daar een sanitair project te ondersteunen dat onder andere door de kerk in Woudenberg was geïnitieerd. Johan heeft een week lang in een volstrekt andere wereld geleefd en daaraan een gevoel van relativering overgehouden waardoor hij nu op een nieuwe manier tegen de wereld aankijkt. Spotlight 4u zoomt normaal gesproken in op klanten van focus 4u. Dit keer echter op de speciale belevenis van Johan Jansen. Omdat zijn avontuur ook zo goed het gevóel van focus 4u vertegenwoordigt.
Johan is lid van de commissie Zending Werelddiaconaat en Ontwikkelingswerk in zijn kerk in Woudenberg, en deze commissie ondersteunt iedere twee jaar een concreet kleinschalig project. Op voordracht van Stichting Charity Projects, die fondsen werft voor dit soort goede doelen, is gekozen voor dit bouwproject in India. Om hiervoor geld in te zamelen is met veel inzet een ‘pop-uprestaurant’ en een naaiatelier opgezet. Samen met de collecte in de kerk is er zo’n negenduizend euro opgehaald. Dit bedrag is volledig gestoken in de bouw van een veertiental afsluitbare toiletten. Waarom toiletten? Behalve een probleem met hygiëne, waren in de omgeving van het bouwproject verkrachtingen van vrouwen aan de orde van de dag. Er was dringend behoefte aan toiletten met een afsluitbare deur.
‘In de buurt van Hunsur hebben wij in samenwerking met een lokale projectleider gedurende een week de handen uit de mouwen gestoken om de toiletten te bouwen’, legt Johan uit. ‘Het ontbreekt de kastelozen aan middelen om dit soort dingen te doen. Terwijl het hard nodig is.’ Behalve geld is een plan en enige directieve leiding ook zeker noodzakelijk. ‘Als er één een put stond te graven’, vertelt Johan met een glimlach, ‘keken tien andere lokale bouwvakkers toe. Het is misschien handig als jullie ondertussen bouwmaterialen sjouwen of aan de volgende put gaan graven, zeiden we dan.’
Fantastische ervaring
De werkzaamheden van de zes Nederlanders bestonden echter niet uit het geven van aanwijzingen. Vooral het halen van bouwmaterialen bij handelaren in de omgeving en het sjouwen van het spul op de bouwplaats bepaalden hun aandeel in het project. ‘Dat viel niet mee in 30 graden en een hoge luchtvochtigheid’, ligt Johan toe. ‘Er moest veel en zwaar materiaal aangevoerd worden, vooral stenen, beton en ijzeren deuren. De echte leiding van het project was in handen van een lokale man, die al eerder ook een weeshuis voor 60 kinderen en een school heeft gerealiseerd. Hij kent er iedereen en hij weet waar hij de materialen haalt.’
Het bouwproject heeft, zoals gezegd, als resultaat veertien afsluitbare toiletten. Dat is mooi, maar de bouw ervan kende meer voordelen. Ook de plaatselijke economie had er baat bij. Zo is er gebruikgemaakt van lokale bouwvakkers die gewoon betaald werden voor hun werk. Ook de handelaren kregen geld voor de bouwmaterialen die zij leverden. Voor de zes Nederlanders was het een door hen zelf bekostigde bouwreis om kennis te maken met een volstrekt andere cultuur in een ver land. ‘De ervaring is natuurlijk uniek’, vindt Johan. ‘Als je ziet wat die mensen daar aan schaars bezit hebben! Dat kun je je hier in het rijke westen nauwelijks voorstellen. De gemeenschap is daar zó arm.’
Hoe Johan terugkijkt op een week zware arbeid in een warm land op 10 duizend kilometer afstand? ‘Het is een fantastische ervaring om mensen te helpen met iets dat ze zo hard nodig hebben en dat ze zelf tot nu toe niet hebben kunnen realiseren. En voor mezelf is het een verrijking om in zo’n andere wereld te stappen dan waarin ik me normaal gesproken beweeg. Waar maken we ons hier in Nederland druk over …?’